Reisverslag


Frankfurt - Windhoek -

Keetmanshoop

Vandaag eindelijk kunnen vertrekken op onze zomervakantie. In tegenstelling tot onze andere jaren zijn we dit jaar reeds in juni

vertrokken. Enerzijds omdat wij in 2018 niet echt een wereldreis hebben kunnen doen, anderzijds omdat Namibië in juni gewoon 30-40% goedkoper is dan in september.

S middags zijn we in Mol vertrokken om rond 15u30 reeds onze auto te kunnen afleveren, meer dan op tijd maar vakantie begint zonder stress.

Na een lunch op het vliegtuig onze inslaper genomen en comfortabel ons in onze 4 zit genesteld, we hadden immers de ganse rij van 4 voor ons.

Rond 4u30 wakker geworden, de ene al frisser en gezonder dan de andere om omstreeks 6u al in Windhoek aan te komen.De chauffeur stond ons al op te wachten en na de nodige info over de wagen. Dit bij 1 graad, brrrrr,

De auto is voorzien van veel, 2 banden. Pomp, kabel, zekeringen , spade, touw,….

Rond 8u 30 zijn we dan effectief vertrokken, en,dit links rijdend, gelukkig met een automatic.

De weg naar Hardapdam was vlot en geasfalteerd. Hardapdam was een zeer aangename verrassing met sosusvlei in het klein. Wel evende weg afgereden om een mooie foto en dit is zeer goed gelukt . Commercieel is deze dam een flop, maar fotogeniek is deze zeker,

Na de middag even getankt en de wagen vol getankt. Met een tank van 145 km kan je immers een eind weg. De basistank was reeds 25 liter gebruikt en dan samen met de extra van 65 ging er bijna 90 liter in voor nog geen 80 euro.

Na een bezoek aan een klein graf zijn we nog doorgereden richting finger of Gods maar dit was vanop de weg niet te zien, we hebben er dan maar 75 km echt in the middle of nowhere van gemaakt.

Je begint hier echt te beseffen hoe groot de wereld is.



Na een deugddoende nacht, de vorige vliegtuignacht is altijd minder goed uitgeslapen, niettegenstaande het te korte bed.Het typisch Engelse ontbijt werd door de vriendelijke gastvrouw geserveerd op het terras, bij 10 graden was dit echter niet heel warm.Ze had gisteren wel verteld dat het een veilige buurt was maar toch stond onze auto in een ommuurde parking en electrische poort en bovenop de muur nog prikkeldraad.Veilig noemen ze dit.Vanuit Keetmanshoop zijn we reeds rond 8 u vertrokken naar Quiver tree, of het kokerbos.Deze privé locatie is een symbool van Namibië met een speciaal soort boom.Na een inkom van 200 nad konden we door.Het woud, beter een vlakte met bomen en stenen, was echt mooi, maar niet al te groot.Giants playground was van dezelfde eigenaars en lag 5 km verderop.Het is inderdaad een grote steenvlakte met precies allemaal opeengestapelde stenen, mooi, maar je moet zeker de moeite doen om ergens op,te klimmen om de omvang ervan te zien.Rond 10 u een lokale supermarkt binnengegaan om proviand te voorzien.Nadien doorgereden naar fish river en via lokale wegen richting fish river gereden.Onderweg, 115km zandweg 3 auto’s gezien en enkel vergezichten, boerderijen en…. zand.Aangekomen in fish river canyon enkele uitzichtpunten bekeken. De parkwachters hadden die dag toch al 5 bezoekers gehad.Precies minder druk dan de grand canyon in de us.Misschien iets minder mooi, vooral qua kleur, maar vooral veel rustiger.Rond 16u30 aangekomen in gondwana canyon lodge.Ons huisje ligt helemaal achteraan en hierdoor worden we beloond met een van de mooiste slaaplocaties ooit.Prachtige zonsondergang en…… rustig.


Naar aus

Fish river naar luderitz
Gisteren ons programma kort aangepast.
De bedoeling is om vandaag opnieuw fish river te bezoeken, maar een ander deel.
Opgestaan samen met de zon rond 6u45 en kunnen genieten van een zeer mooi uitzicht bij een opkomende zon.
Onze lodge voorzag een zeer uitgebreid ontbijt met alle luxe die je maar kan denken.
Eigenlijk te voor de afgelegen locatie.
De weg naar de uitzichtpunten van fish river was slecht aangegeven maar na een korte stop aan een populair uizichtpunt ( er stond zelfs een minibusje) toch de weg gevonden naar de niet-populaire punten sulhpher spring (een uur rijden op nog geen 16 km heen en terug)
Aan de stenen, bulten te zien wordt deze weinig gebruikt.
Eigenlijk zonde want deze uitzichtpunten zijn veel mooier. Ze geven een volledig, weids uitzicht op de canyon.
Na dit bezoek zijn we richting luderitz vertrokken, een lange dag staat ons te wachten.

Het eerste deel is de toegangsweg naar het park, nadien rijden we meer dan een uur op een zandweg om dan uit het niets een cafeetje, te vinden.
Het was weer een toffe locatie, met authentieke oude wagens, prullaria, en leuke gadgets.
Ondertussen aan de praat geraakt met de eigenaar, hij vertelde ons dat inde zomer er soms 100 auto’s op een dag stoppen. Wij hebben vandaag nog geen 5 auto’s gezien!!
Hij was boer geweest met meer dan 1300 runderen maar na de droogte van de laatste jaren ermee gestopt.
Het heeft hier de laatste 5 jaar niet meer geregend.
Boer wil zeggen, landeigenaar van 45km op 37km, dat geeft weer hoe groot Namibië wel is.
Vanuit hier is het nog 4 uur rijden naar Luderitz, een uurtje zand en dan….. rechtdoor naar de bestemming.
Rechtdoor mag je echt letterlijk nemen. Het landschap varieert echter geleidelijk van rotsen naar bergen naar weidse vlaktes naar bergen, naar woestijnzand, zeer mooi.
In luderitz aangekomen nog een toer gedaan in het centrum mbt alle authentieke gebouwen .
Wat moet je anders doen als de hele stad zonder stroom zit.
Normaal vandaag tot 17u, maar ondertussen is het 18u en nog steeds niets.
De hele stad is doods.
Nu nog op zoek naar een restaurant.


Luderitz naar Aus.

Vandaag staan er weinig km’s op de planning, vooral om en rond Luderitz.Vermits de toer in Kolmanskop pas om 9 u 30 start staan we pas om 7u30 op, echt uitslapen!Na het lekkere ontbijt eerst nog tanken, een hele belevenis.Eerst vragen wat erin moet en dan… vliegen ze er met 4\5 aan. De ene tankt, de andere de ruiten aan de ene kant, iemand anders de andere kant en dan nog iemand de voorruit en lampen.De 5de staat te wachten om met de wagen te schudden om zo nog meer in de tank te krijgen. Tof zicht zo’n wiebelende auto.Dan nog wat lucht uit de banden om vanaf vandaag meer en meer gravel te rijden.Kolmanskop staat in alle boeken van Namibië en het is inderdaad de moeite, de verlaten huizen vol zand en de historie hierover maken het een zeer mooie fotolocatie.Echt een todo voor de fotograaf.Een leuke toer van een klein uurtje is een aanrader.Na de toer gestart met de verkenning van de omgeving van luderitz.Eerst Agate beach, een leuke plaats om te picknicken maar eigenlijk was de weg ernaartoe redelijk voorzien van afval.Leuk,maar geen must.Na agate beach doorgereden naar luderitz eiland.Vooral bekend voor de 2 uitzichtpunten, maar ook voorzien van diverse uitzichtpunten.Diaz point was commercieel voorzien maar nu was er nog niets open, wel gelukkig een eigen picknick.Nadien doorgereden, amper 20km naar het zuiden met diverse punten, de ene al wat moeilijker bereikbaar dan de andere tot dat ene punt waar we zeiden, dat is te diep, te oneffen, te veel putten en bulten om door te rijden, de enige weg was echter 400m achteruit.Na het laatste punt, grosse bucht, met een vergaan scheepswrak, doorgereden naar aus,Eerst 20 km zandweg en dan rechtdoor naar aus, gewoon 120 km zonder leven onderweg.Het hotel bahnhof was een oud station en gewoon een dorp met alleen een hotel.Wel simpel maar grote kamers en een uitgebreide kaart om te kiezen.


Aus richting Sossusvlei.

Vandaag staat er bijna 400 km op de planning en vermits we vooraf nog niet zoveel weet hadden van de timing heb ik ook een kortere route als alternatief.Al na 5 km verlaten we de asfalt en starten de gravelwegen.Na ongeveer 50 km start de d707, gekend als een van de mooiere wegen van Namibië en…. dat was ook zo.Woorden zijn moeilijk om de schoonheid en weidsheid te beschrijven .Kleuren van geel, rood, eenzame bomen , geven telkens een nieuw vergezicht.De weg daarentegen is goed berijdbaar met enkele moeilijkere stroken af en toe ertussen. Maar zeker een aanrader.Rond de middag aangekomen aan het punt om eventueel in te korte ‘aar toch beslist om de toer langs het kasteel te doen.Achteraf niet nodig want er was weinig te zien en de gids was onvriendelijk.Door het korte bezoek ook maar van de gelegenheid gebruik gemaakt om te picknicken .Spijtig genoeg was het uur voor het kasteel en het uur erna redelijk monotoon qua uitzichten, maar de weg was zo goed dat de km’s voorbij vlogen.Nadien kwamen we terug in de bergen en werd het weer afwisselend.Reeds om 15u waren we in onze lodge en,hebben we ons nog ingeschreven voor een bezoek aan enkele katachtigen. Hyena, luipaard, cheeta’s, lynx.Zelfs eentje vastpakken was geen probleem.Tijdens zonsondergang genoten van een prachtig zicht vanuit onze luxueuze bungalow. Dit moet een gratis upgrade geweest zijn. Want het is de grootste van het domein.Vanuit de stoel zie je zebra, wildebees, Impala,…Eten inbegrepen vandaag en … een verrassing qua smaak, echt lekker.


Sossusvlei.
Ontbijt om 7u met de zonsopgang en dan omstreeks 7u45 vertrokken. Dat noemen Ze “deze morgen in de buurt van Sossusvlei gelogeerd”, dwz 65 km van de ingang en dan is de weg naar de bekende “vlei” nog 70 km waarvan 65 km asfalt, speciaal voor de toeristen.
De eerste 40km ging, de volgende 15 waren vooral diep en los zand, maar de laatste 10waren bumpy en slecht onderhouden. De officiële weg later is gewoon asfalt.
Eerst aanmelden en rond 9u30 waren we al auto nummer 65.
Dan binnen gaan betalen en later deze avond/namiddag moet je je afmelden. Dit waarschijnlijk om iedereen bezig te houden.
Na de ingang zie je eigenlijk al direct de bekende rode duinen, je hebt ze onderweg ook al wel eens gezien maar hier komen ze prominent tevoorschijn.
Onderweg naar de bekende vlei natuurlijk regelmatig gestopt en dan aan duin45 gestopt voor de bekende duinwandeling. Boven wordt je getrakteerd met een mooi uitzicht op het achterliggend duienlandschap. Alleen is de klim best wel pittig. En dan met de losse zand. Na een kleine 20min ben je op het eerste tussenpunt, mia en klimmen in de hitte gaat niet samen en zo gaf ze er hier de brui aan, ikzelf ben nog tot helemaal boven geklommen. Best pittig maar mooi. Bij het naar beneden gaan heb ik dan onderweg nog een binnendoor genomen, recht door de zand naar beneden via de zijkant.

Na nog 15 km verder kwamen we aan de 4x2 parking, alleen 4x4 mogen nog door. Ik dacht dat het gewoon een gravelweg was maar neen , het was 5km 4x4 rijden, en dan vooral in de losse zand, snelheid houden leek mij het beste, onderweg er immers ene zien staan die vast zat in de losse zand.

Aangekomen op de 4x4 parking was het zeer druk, zeker 20/25 wagens en diverse jeeps die de toeristen die per bus komen te vervoeren.
Gelukkig kwamen de meesten terug van deadvlei, het is immers een km wandelen. En eens aangekomen waren de meesten helemaal weg en hebben we genoten van de meest bekende “attractie” van Namibië. Het is helemaal zoals op de foto. Misschien is het s morgens nog intenser met de opkomende zon en vooral…. minder heet want 34 is best heet in de woestijn.
Mia af en toe wat afgekoeld en rustig rondgewandeld en enkele tientallen foto’s genomen.
Nadien nog naar een naastliggende vlei gereden waar dan weer niemand was.
De terugrit dan later aangevangen om bij het buitenrijden nog wat eten en drinken te kopen. Onze picknick is immers op. 
De weg naar little Sossusvlei lodge was extreem bumpy en we waren blij om reeds rond 16u in de lodge te zijn.
Het gaat hier vlotter dan verwacht. We hebben natuurlijk wel een wandeling geschrapt. Te warm.
Nu een meer basic logement maar wel weer met een mooi uitzicht.
En een zwembad, maar zoals altijd, met ijskoud water.


Sossusvlei naar…

Vandaag een redelijk rustige dag met een aangepast programma, oorspronkelijk was het de bedoeling om terug naar deadvlei of hidden vlei te rijden maar eigenlijk hebben we gisteren alles al gezien, het enige dat we kunnen doen is een duin gaan beklimmen maar dat gaan we maar niet doen.We vertrekken dus een uurtje later dan gepland en rijden dan terug naar Sossusvlei, met een kleine omweg in km, maar wel een veel, relatief gezien dan, winst in comfort.Aangekomen bij de gate herkende de bewaker ons nog van gisteren, of deed toch alsof.Hij had wel niet veel zin om uit zijn hok te komen, begrijpelijk want vandaag waait het enorm en het zand vliegt overal over en in. Het zicht op de rode duinen is er quasie niet, we hebben gisteren dus geluk gehad.De sesriem,canyon kan je bezoeken vanuit een parking, maar daar heb je blijkbaar geen toegang tot de canyon zelf. Spijtig maar je kon de canyon wel mooi zien. Naar de ingang wandelen met de zand die over de grond waait, laten we maar voor wat het is.We rijden nog even het park in richting elim duin, een punt dat we gisteren nog niet gedaan hadden.Gelukkig gaat de wind ondertussen liggen en kunnen we nog genieten van wat uitzichten.Rond 11u rijden we, nog 100 km, na nog eerst even 80l te tanken , door naar Solitaire.De eerste 25 km zijn even slecht als deze van gisteren.De bezoekers, die met een gewone wagen komen, mogen het hebben.Onderweg naar solitaire hebben we zebra’s en giraffen in het wild gezien, van een oryx of gems kijken we al niet meer op.Rond 12u45 zijn we in solitaire, een plaats midden in het niets met 2 restaurants, een benzinestation een winkel en een parking met de bekende oldtimers.De petrified dunes die op de planning stonden lagen binnen een domein van een lodge en waren alleen voor de gasten toegankelijk.35 km na solitaire reden we het domein op van onze lodge, 7 km nog tot aan de receptie. Groot is het woord in namibie.De leuke huisjes geven een prachtig zicht op de woestijn.Waar vinden ze toch deze plaatsen en wie gaat hier nu iets bouwen en uitbaten.De rest van de namiddag genieten we van onze hangstoel met zicht op het zwembad en de woestijn.Zwemmen in ijskoud water gaan we maar niet doen.


Naar Swakopmund

Na een winderige nacht in de woestijn zijn we na een heerlijk ontbijt vertrokken richting swakopmund.

Gisteren vertelde de gastvrouw ons nog eens dat het nu laagseizoen was. Binnen enkele dagen/weken is het hier een overrompeling.

De ene auto na de andere, ik wil het niet weten. Je moet immers bijna een km tussenlaten om deftig van het uitzicht te kunnen genieten, het stof is immens.

We vertrekken rond 8u30 en na een dik kwartier stoppen we even bij een populair punt, het bord van de Steenbokskeerkring .

Even verder rijden we terug een canyon in om als afwisseling van oneindige rechte banen enkele slingerwegen te hebben tussen de canyons. Ondertussen rijden we al meer dan een uur zonder iemand te zien,of te passeren.

Via ons toegangsbewijs, dat we eergisteren gekocht,hebben kunnen we enkele plaatsen extra gaan bekijken, ze liggen immers meestal enkel km’s van de hoofdweg af.

Rond de middag moeten we de hoofdweg verlaten om via een zijweg door te steken naar de andere hoofdweg, ongeveer 55km verder,en enkel voor 4x4. Onderweg nog een familie giraffen gezien , en zij ons ook want ze hielden ons zeer goed in de gaten.

Een mooi zicht in ieder geval.

Om 2 uur hebben we juist 1 auto gezien. Eenzaam is het hier wel.

Pas als we de hoofdweg richting swakopmund opdraaien zien we in de verte het stof van andere auto’s. In swakopmund zelf is het zelfs druk en moeten we zelfs rekening houden met andere auto’s . Raar als je de vorige dagen eigenlijk geen andere wagens zag.

Morgen gaan we voor de verandering eens niet zelf rijden. We hebben een toer geboekt door en langs de duinen.



Omgeving Walvisbaai.

Vandaag hebben we een vooraf gereserveerde toer op het programma staan. Een toer door de duinen en tussen zee en duin. Dit is een van de bekende fotoplaatsen van namibie.We worden reeds om 7u opgepikt en het hotel voorzag een extra vroeg ontbijt vanaf 6u45.Stipt om 7uur stond de chauffeur klaar aan het hotel, dit met een nieuwe luxe jeep.We dachten eerst dat dit de jeep,was om iedereen op te pikken maar neen, dit is de jeep,voor heel,de dag.Ook bleek dat we de enige gasten waren voor deze jeep, de ganse dag.Een privé toer dus.We vertrekken eerst richting walvisbaai,ongeveer 40 km.In walvisbaaii gaan we eerst flamingo’s spotten.Eigenlijk niet zo moeilijk als er hier duizenden zitten. Wel mooi als de zon juist opkomt.Verder passeren we het zoutfabriek waar jaarlijks miljoenen tonnen zout worden gemaakt., bekende foto’s hiervan zie je ook,met de roze spaarbekkens.Na deze plaats rijden we volledig verder ober het strand, dit nog voor 50 km,, geen weg te bespeuren, enkel de kustlijn volgen. Ondertussen is ook de bandendruk,verlaagd naar slechts 1 kilo, hierdoor wordt het rijden in het zand vergemakkelijkt.In het begin liggen de duinen na veraf van het strand maar naarmate de kilometers vorderen wordt het steeds smaller.De laatste 10km zijn volledig tussen de duinen en de zee, en enkel bereikbaar bij laat tij. Dit was om 7uur zodat we voor 13u effectief terug moeten zijn.Bij aankomst in de lagune hebben we nog enkele ritjes gedaan on de duinen zelf, best wel,spectaculair.Ondertussen begrijp,ik waarom we deze toer niet met de huurwagen mogen rijden.Na het ritje door de duinen zijn we nog gestopt bij enkele punten zoals een skelet, een waterpomp,… om dan te eindigen met een picknick op het strand.Rond 13u30 waren we al,terug in ons hotel. Een hele dag toer is dan eigenlijk,wel aan de korte kant. Maar ja, we zijn natuurlijk al wel om 7u vertrokken.In de omgeving van swakopmund is niet veel te zien, en helemaal al niet op een zaterdag namiddag. Alles sluit hier bijna om 12u. Enkel een souvenierwinkeltje en een supermarkt en dat is het.Rustig dus maar wat inkopen gedaan om dan te eindigen in een Duitse bar met ski/schlagermuziek. Duitser kan het niet.S avonds nog een leuk, klein pizzeriatje gedaan. Beter da. Het drukke van gisteren.


Naar spitzkoppenlodge.

Vandaag rijden we terug het binnenland in. Maar eerst nog bijna 75 km richting cape cross, een zeehondenkolonie.De weg is voor de verandering nog eens geasfalteerd waardoor het vlot gaat. Na 25 km komen we aan bij het wrak van de Zelia, een vissersboot die reeds vanaf 2008 vastgelopen is op,de kust.Een verplichte stopplaats voor wie naar hier komt.Enkele verkopers van stenen helpen we wat verder met een aankoop van 2 stenen en ze vroegenachter eten en drinken, wat we dan ook gedaan hebben. Direct begonnen ze hieraan, dus toch een kleine goede daad gedaan.De volgende 50km is op 1 dorp na, gewoon rechtdoor.Cape cross zelf is een verzamelplaats voor ongelofelijk veel zeehonden. Met de daarbij horende geur en lawaai.Men heeft er zelfs een afgesloten wandelpad gemaakt om te verhinderen dat ze alles inpalmen.Best wel een indrukwekkend schouwspel als ze richting zee kruipen, huppelen., de ene al wat eleganter en sneller dan de andere.We rijden dan terug richting Hentiesbay, waar we gaan tanken en eten.Tanken blijft hier een groepsactiviteit. 1 tankt, 2 doen de ruiten en eventueel banden.Na een lunch in de duinen., de naam van een restaurant, niet een plaats, rijden we het binnenland in. Weer 75 km rechtdoor op gravel om dan in de buurt van Spitzkoppe aan te komen. Via de gps volgen we een d-weg die na een 10tal km aan een poort eindigt. Hier komt dan een vriendelijke Namibiër aan die vraagt om eventueel mee te mogen rijden naar een volgend dorp, hij en zijn broer wonen hier immers. Ik zeg dat dit niet mag van de verhiurmaatschappij en hij vraagt me dan maar om ook een mineraal te kopen. Ook hier hebben we maar iets gekocht. Ik denk dat hier het geld beter besteed is dan bij een gift aan een sociale instelling bij ons. Hij gelukkig, wij ook.Enkele km’s verder komen we dan blijkbaar uit aan de achterkant van het park waardoor we geen toegangsbewijs hebben, maar na wat moeizaam verstaanbare uitleg mogen we toch door.Nog iets later staan we voor de poort van de lodge zelf maar dat blijkt de achterkant te zijn en deze gaat niet open.We rijden dan maar verder tot aan de ingang van het park, die voor ons dan de uitgang is om door te rijden naar onze lodge.Via de hoofdingang kunnen we dan na 4 km onze auto parkeren. Vandaag slapen we in onze duurste slaapplaats ooit en worden we per golfkarretje naar onze glampingtent gebracht.Chique, luxueus, maar eigenlijk te duur voor wat het is.We hebben al voor 200 euro minder even mooi gelogeerd. Maar … mooi us het wel.De rest van de namiddag blijven we rustig aan ons zwembad luieren en brengen we alle administratie in orde zoals, booking, tripadvisor, het verslag.Gelukkig is het avondeten inbegrepen en gaan we genieten van een mooie zonsondergang. Het uitzicht is immer ook hier weer geweldig.


Naar rock painting

Vandaag genieten we maar wat extra van onze lodge en worden we rond 7u15 gewekt door de zonsopgang. Vanuit ons bed hebben we een prachtig zicht op de omgeving. Je betaalt hier wel heel wat meer maar het is luxueus en af.Het ontbijt, weer alleen voor 4 gasten was eveneens af.Rond 9u zijn we na het uitchecken noch een korte wandeling op het domein gaan doen.Nadien kregen we de sleutel van de achterpoort om vanuit daar het park te bezoeken met een mooie arch, graf, en prachtige uitzichten op de “spitzkoppe”Rond de middag zijn we dan richting onze volgende lodge vertrokken.Toevallig rond de middag nog een gemiste werktelefoon gekregen van een collega van een omliggend kantoor. Tegen mijn principes toch actie moeten ondernemen om het een en ander recht te zetten en uit te klaren, dit kon ik zo niet laten gebeuren.We vertrekken vanuit deze zeer arme omgeving, het binnenland lijkt zeer arm en pover.Hier wil je echt niet wonen.Maar de mensen zijn hier wel heel behulpzaam en vriendelijk.We rijden door naar een tussenpunt waar enkele mooie uitzichtpunten zijn en we onze picknick kunnen nuttigen.Onderweg steken we nog een kolonne van 10 jeeps voorbij, in het stof dus en s avonds blijken ze ook in ons hotel te verblijven.Leuke, luxe locatie,voor 50% van de prijs, het was minder, maar geen 50%.


Naar damaraland.

Vandaag vertrekken we vanuit onze lodge naar damaraland.Onze lodge ai Aiba rock paintings heeft niet voor niets haar naam, er zijn immers op het domein enkele rotstekeningen aanwezig.Gisteren hadden we niet veel zin om dit nog te doen en hebben we die maar deze morgen bezocht.Een wandeling van een dik half uur bracht ons bij één van deze tekeningen, echt wel,orgineeel en alvast ook een leuke wandeling.We vertrekken rond 9u voor een dikke 3 uur rijden naar damaraland. Zoals gewoonlijk zijn het zandwegen maar de eerste 2 uur hebben we meer dan 150/175 km afgehaspeld .Vlotte wegen en zeer goed bereidbaarRond de middag komen we aan in twijfelfontein. Een van de populaire gebieden in namibie.We bezoeken hier eerst een lodge om iets kleins te eten en dan eerst een dorpje (klein Bokrijk) te ontdekken over het leven van de damara.Onderweg hebben we ook al een himbastam bezocht.Nadien bezoeken we de rotstekeningen , alleen ik vermits de temperatuur vlot boven de 35 komt en het in open zon is, past mia voor deze wandeling.Achteraf nog burnt mountain en organ pipes. Om de dag compleet te maken.Vandaag hebben we als slaapplaats een echte tent gekozen, met open buiten badkamer.Je staat echt open en bloot, maar wel uit het zicht te douchen, …Geen electriciteit in de tent , geen licht echt primitief.Bij aankomst blijft dat onze reservatie er niet opstaat, en toch is,hier alles leeg, na wat over en weer gebel is alles in orde en heeft men voor ons alles in orde gemaakt. 2 enkel bedden eruit, dubbel bed erin, een heel avontuur, en toch zijn er maar 4 gasten.Rond 19u gaan we eten. Simpel maar lekker.Na het eten 19u45 voor 3 gangen zijn we samen met alles personeel, 6 personen , nog aan het kampvuur blijven zitten.We bestelden een drankje en dan hebben wij voor hun ook een drank besteld.Na bijna 2 uur verhalen te vertellen over ons en hun land zijn we in onze tent gekropen.Best benieuwd als de plicht deze nacht roept.Morgen rond 7u ontbijt en hebben we beloofd om één van de personeelsleden mee tr nemen naar haar thuisstad, een lift van bijna 200km.


Naar Etosha
Vandaag reeds om 6u30 opgestaan om onder het licht van de volle maan je klaar te maken, niet zo eenvoudig maar wel weer uniek.
Inpakken doen we wel na het ontbijt van 7u. Nadien is het immers licht en kunnen we vlot inpakken.
Rond 8u vertrekken we met onze extra gast richting outjo. Een rit van 250 km.
Het blijkt dat dit niet haar eindstation is maar dat ze hier nog 2 liften of taxi’s moet nemen. Bussen rijden er niet dus is het de bedoeling dat ze betalend kan meerijden met chauffeurs die haar naar een volgende stad doen.
Normaal moet ze nog 3 plaatsen aandoen.
Ze hoopt deze avond thuis te zijn, een hele inspanning om haar dochter van 4 maand te zien. Ze ziet ze dan weer maar een week om ze dan 5maand weer niet te zien. Haar moeder zorgt voor haar terwijl ze chef-kok,is op de lodge.
Haar andere dochter van 12 ziet ze dit weekend.
De afstand is ver maar het blijft hier een vlot tempo en rond 11 u zijn we al op onze stopplaats, onderweg wel wat gebabbeld maar een echte babbel is het niet.
Terwijl wij 100l tanken versiert zij al een volgende auto en vertrekt bijna direct.
We rijden vanuit hier nog een dik uur naar ethosha om dan hier het park te bezoeken.
Wat hier wel opvalt is en blijft de administratie. Ik moet weer 4 keer alles invullen.
Bij de wachter, naam, nummerplaat, land, datum in, datum out,… om,dan 2 meter verder een bezoekersboek in te vullen met dezelfde info, dan een document voor in je auto met daarom weer hetzelfde.
10 km verder kom je dan aan de receptie waar je weer hetzelfde moet invullen om dan je inkom te betalen.
Wat wel opvalt is de onvriendelijkheid en de oud/antieke gebouwen. Hier kan nog wel wat verbeteren.
Deze namiddag doen we vooral westelijk deel en wat we dachten is,ook waar, bijna alle waterputten staan droog waardoor er bijna geen dieren te zien zijn.
Af en toe een zebra, gems, giraf maar in kleine getale,
Later in de namiddag passeren we wel een waterpoel en zie je inderdaad alle dieren in een keer.
Logeren doen we vandaag opnieuw in een tent, deze keer met meer luxe, zoals electriciteit en interne douche/badkamer maar met onvriendelijk personeel en een zeer pover buffet qua kwaliteit.


Etosha naar oost.

Vandaag logeren we iets dichter bij het park, ook iets luxueuzer en hier kwamen we onze groep Portugezen weer tegen.Men zegt dat je regelmatig dezelfde mensen tegenkomt en dat klopt ook.Later vandaag zijn we ze ook in het park tegengekomen. Met 10 achtereen in Etosha lijkt mij echter geen goed idee, als de eerste iets spot ziet de laatste niets meer.Vandaag zien we echter veel minder ‘speciale’ dieren, veel zebra, springbok … maar geen specialekens, op enkele vogels na.In de late namiddag nog even gestopt in een safe zone en maken hier in Etosha kennis met een Fransman die links vergeten was waardoor zijn ganse linkerzijde geraakt had, en dit in het park zelfHoe kan je nu hier tegen iemand rijden.Wat ik wel vind aan Etosha is dat als je dieren ziet het er meestal heel veel zijn en dat alles bij elkaar troept.Wat ik minder vind is de begroeiing, de eentonigheid.


Etosha 1
Vandaag gaan we het oostelijk deel doen van het midden van Etosha.
Eigenlijk zou je reeds rond 6u30 aan de ingang van Etosha moeten staan maar dat hebben we er niet voor over. Als je binnen in het park slaapt mag je zelfs vroeger starten.
Het is immers zo dat de dieren het meest actief zijn in de ochtend. Wij echter niet zo. We logeren nog eens 30 km buiten het park.
We vertrekken wel rond 8u. Het ontbijt was beperkt en even enthousiast als gisteren.
Ook vandaag moeten we de administratieve molen door en ondertussen is een jonge Namibiër eten en geld komen vragen. We hebben hem wat snoep, geld en drinken gegeven. Hij heeft direct alles aanvaard en direct ook alles gebruikt. Je zag dat hij hier nood aan had.
Eenmaal binnen het park hadden wij een toer van meer dan 200km voorzien.
Op zoek naar dieren. Door de extreme droogte van de laatste maanden is het niet zo eenvoudig, de meeste natuurlijke waterplaatsen staan droog en het duurde dus ook uren alvorens wild te spotten, een springbok, zie je echter overal.
Aan een van de drinkplaatsen, hebben we echter wel zeer veel wild gezien.
S middags een korte lunch in het midden van het park voor een toast.
In de namiddag zijn we pardoes in het midden van een groep olifanten terecht gekomen.
Op een gegeven moment stonden er overal olifanten rond ons, links, rechts. En plots stond er een voor ons te eten. Na een dik kwartier want mijnheer of madam had geen zin om zich te verplaatsen. Er tussendoor rijden is echter geen goed idee, dus zijn,we maar achteruit gereden om dan proberen te draaien.
Laat in de avond nog teruggereden naar het olifantenbad en daar zijn we beloond met een prachtig zicht op meer dan 40 drinkende olifanten. Prachtig.


Verlaten van Etosha.

Vandaag blijven we nog een voormiddag in Etosha oost om dan zuidwaarts te rijden richting waterberg en Tsumeb.De voormiddag hebben we eerst genoten van een heerlijk ontbijt.Deze lodge was prijs/kwaliteit een van de beste die we gehad hebben. Ook onze stijl met een iets modernere look en het gebruik van wit. Ook was men er heel vriendelijk.In Etosha zelf hebben we vandaag nog enkele nieuwe vogels gespot om dan na een leuke rit langs de vlaktes van Etosha te eindigen met een geweldig zicht van 15 olifanten in een waterpoel.Eerst enkele in een kleine poel. Nadien een hele groep.Vroeger hadden we het geluk,om bij een poel een heel deel tegelijk te zien, oryx, springbok, zebra, enkele vogels en wildebeest.Je,ziet dan werkelijk 50 dieren in een keer.Bij het verlatenvan Etosha nog een laatste controle op het meenemen van vlees. Rauw vlees mag dus niet buiten.Vanuit hier rij je eerst nog 20 km noordelijk om dan uiteindelijk op de B1 uit te komen, een asfaltweg van noord naar zuid namibie.In de eerste stad, na 65 km op zoek gegaan naar een benzinestation om de banden terug harder te laten zetten.Eerst gestopt bij een station maar dat was zo nieuw dat het nog niet open was, gevraagd naar een ander station maar in de stad was geen ander.De overkant van de straat was een autohandelaar maar niemand te zien de cafe ernaast kon me niet helpen, en iedereen was er precies om 14u al dronken.We rijden dus maar wat verder en nog geen 200m verder was er een station.Hier in dit dorpje zijn ze precies niet zo behulpzaam.We hebben hier de bandendruk wel laten bijvullen en kunnen dus nu verder naar tsumeb, een grotere stad op 100km.De auto rijdt nu ook iets vlotter op asfalt en onderweg zien we toch weer het armere namibie.De planning voor tsumeb valt helemaal in het water, zaterdagnamiddag is hier alles gesloten, zelfs winkels.We rijden dus maar door nar onze lodge en genieten van het zicht op het zwembad. Ook hier is het water ijskoud.


Richting waterberg.
Vandaag terug richting tsumeb rijden heeft ook geen zin, zondag is dus alles gesloten.
Gisterenavond hebben we een gezellige avond gehad aan het kampvuur. De lodge eigenaars zijn bijzonder aan de gemeenschappelijke tafel komen zitten, samen met een jong namibisch koppel en we hebben bijna twee en een half uur gebabbeld over ons en hun land, hobby,s en hun leven.
Echt wel speciaal. 
Wat wel opvalt is dat ook hier wel een groot verschil is tussen arm en rijk. Boerderijen van 4000ha zijn hier klein.
Deze morgen zijn we rond 8u30 vertrokken richting waterberg. Een relatief korte rit van 200 km maar ik heb toch maar beslist om de meteoriet van grootfontein toe te voegen aan mijn route, dat is maar een 75 km extra.
Onderweg zijn er immers geen stoppunten en we worden pas om 16uop onze lodge verwacht voor een neushoorn game drive.
Onderweg rijden we een lange gravelweg van 120km zonder dorpje ertussen maar wel met heel wat boerderijen met elk hun poorten, de ene open, de ander gesloten die we zelf moeten openen, anderen dan weer met een wachter.
Ook onderweg nog een arme boer gezien die samen met zijn kudde en zijn gezin op pad was, de kinderen deden teken om te stoppen en vroegen eten en drinken. We hebben dan alles bij elkaar gezocht en ze nog wat toegestopt.
Op onze lodge heeft mia de valiezen georganiseerd voor ons vertrek morgen.
Rond 16u vertrekken we voor onze eerste en enige,georganiseerde gamedrive op het gebied van de lodge.
We kunnen hier immers neushoorns zien. In ethosha hebben we de black rhino juist gemist, hier zitten alleen de white rhino, de graseters.
Onze gids Thomas geeft ons ondertussen info over de dieren en ja hoor, op hun vaste voederplaats staan 4 neushoorns, de 5de is juist bevallen en houdt haar baby van 6 dagen angstvallig verscholen in het diepere deel van het park.
We stappen zelfs uit om betere foto’s te kunnen nemen neushoorns eten toch alleen maar gras en zien maar amper, maar horen wel goed.
Na nog wat rondrijden zien we nog giraf, springbok, struisvogel ,…
Even later genieten we nog van een biertje bij onze laatste zonsondergang van namibie, morgen zullen we waarschijnlijk in de luchthaven zitten te wachten
.


Samenvatting.
Namibië is een groot land, alleen te bezoeken als je graag met de auto,rijdt, heel graag zelfs.
Spannend en moeilijk is het ook niet, het is bijna altijd rechtdoor.
Je huurt best een degelijke 4x4, je gaat er genot van hebben op de gravelwegen.
Best een echte, geen SUV want deze liggen lager op de baan. Ook goed je brandstofcijfers het oog houden en als je geen dubbele tank zoals wij van 145 liter hebt best elke keer tanken als je een station ziet, 500 km zonder is geen uitzondering. Niet als je de asfaltwegen neemt, maar wel als je vooral gravel doet.
Huur een frigo bij, want middagmaal is niet overal beschikbaar en zorg voor voldoende frisdrank, hapjes en eventueel picknick. S middags stoppen voor een lunch is niet dikwijls mogelijk, zeg maar bij a nooit.
Als je ook wat reserve koopt kan je onderweg af en toe een Namibiër plezier doen met eten/drinken. 
De te bezoeken punten liggen ver uit elkaar zodat je beperkte dingen per dag kan doen. De meeste plaatsen zijn beperkt voorzien van extraatjes. 
De vergezichten zijn niet op foto uit te leggen. Maar zijn onvergetelijk.
In het laagseizoen kom je soms uuuuuren niemand tegen. Daar moet je tegen kunnen
Het wordt ook al warm en schaduw is er totaal niet. 
Iedereen doet bijna dezelfde toer.
Je gps is een hulpmiddel maar een kaart heb je ook nodig. Als je zandwegen aanvinkt, dan zijn er af en toe superkleine onbereikbare,wegen bij.
Als je ze uitvinkt geraak je nergens want er zijn bijna geen asfaltwegen.
Prijs komt overeen met luxe. Meestal klopt dit. De meer commerciële plaatsen zijn duur, 
Sowieso is namibie geen budgetbestemming. 

Onze voorkeur gaat vooral uit naar het zuiden en westen, minder Etosha en richting windhoek.
De reden is eigenlijk vooral dat het zuiden zeer beperkt bebost is, het noorden veel meer, hierdoor heb je bijna geen vergezichten.
Etosha is een mooi park maar je moet het doen voor de vele dieren, niet de uitzichtpunten.
Het zuiden is voor ons vooral de enorme vlaktes, woestijn, duinen, eenzaamheid.

Tijdstip
Wij zijn in juni geweest en blijkbaar is dit laagseizoen en is het soms druk naar hun normen in juli en augustus.
Ik zou het niet willen doen. Als er nu 500m voor je een auto rijdt, zie je al niets meer, als je een tegenligger hebt al helemaal niet.
Als je het zelf regelt, begin op tijd, juli en augustus2020 is nu al regelmatig volgeboekt.
Zoek je lodges goed uit, er zit veel verschil op in prijs.

Tips:
Neem zachte valiezen mee, ze liggen immers te schuiven/schuren in je kofferbak.
Neem Zuid-Afrikaanse rand mee deze worden overal aanvaard.
Koop een landkaart
400 km op een dag is echt wel te doen.
Neem muziek mee op USB of iPod want radiozenders zijn schaars.
Koop een degelijke verrekijker.
Koop een kaart in namibie met hier de meest gangbare dieren op, dan heb je de mogelijkheid om ze op te zoeken.
Probeer niet in de steden te zijn op zaterdagnamiddag of zondag, alles is dan bijna gesloten.
Creditcard werkt overal.

Vleeseters zijn bevoordeeld, bijna overal is het een menu met daarop een stuk vlees.Nu nog eten in de lodge.

© Peter Vansteenkiste - Mia Willems 2014