Zondag 11 juni

Eindelijk is het zover. Voor mij was het al weekend vanaf vrijdag 21u. Toen was eindelijk mijn overdracht klaar en kon de vakantie beginnen.

Mia haar vakantie kon pas op zondag beginnen. Hard werken tot het einde en dan weg.Omstreeks 11u zat haar werk erop. Nog even opfrissen, langs de ouders en dan weg. Vermits we toch nog 500 km moesten rijden hebben we de eerste 250km toch maar autostrade genomen.Nadien dak open en langs vlotte Duitse binnenwegen rijden tot in Rastatt, een stad in de buurt van baden baden.Temperatuur rond de 25, een ideaal weertje.De buurt rond het hotel was best gezellig met mooie typische steegjes en terrasjes. Niettegenstaande we moe waren toch terrasjes gedaan tot 23u.

Maandag 12 juni

Vandaag genieten van de Duitse wegen. Dwars door het zwarte woud. De weg is immers gekend voor zijn mooie uitzichten maar persoonlijk heb ik hier nog niet veel van gezien, in mijn motoverleden was het ook mistig en nu opnieuw. De eerste 2 uren waren nog zonnig maar naarmate we hoger kwamen kwam mist en nevel opzetten. Zelfs 10 minuten dakje toe.
Onderweg een korte wandeling meegepikt en dan nadien richting Bodensee.
Hier werd het weer gezellig cabriorijden.
Alleen was het in het begin van de Bodensee rijden van dorpje naar dorpje. Nadien werd het vlotter rijden.
In lindau hebben we genoten van het stadje. Het bijna eiland is een zeer romantisch, idyllisch stadje met mooi gekleurde huizen, een prachtige haven en helemaal omgeven door de Bodensee. Dit samen met een zonsondergang was echt mooi.

Dinsdag 13 juni

Lindau naar bad tolz
Reeds van 's morgens dakje open en genieten van het zonnige weer.
Na anderhalf uur zijn we aan de Breitenbachklam aangekomen, Europa's diepste kloof.
Een wandeling van 1u30 tussen smalle kloven met trappen, bruggetjes, en niet al te veel volk.
Bij terugkomst stond de parking echter volledig vol, juist op.tijd dus.
De Alpenhochstrasse verder gevolgd richting Neuschwanstein, het kasteel van eurodisney.

Enkel een fotostop was voldoende. Het was er een overrompeling van jewelste.
Iets verderop in de Wieskirche een kaarsje aangestoken voor een veilige rit.

Hier was het veel kalmer.
Ondertussen verder genieten van de vergezichten en het goede weer. Een cabrio geeft immers bijna 360 graden zicht.
De schans in garmisch was wel indrukwekkend.
Vlak bij onze bestemming nog gestopt aan een klooster. Indrukwekkend.
In hotel Milano lekker gegeten en geslapen.

Woensdag 14 juni

Bad tolz naar Sölden
Vandaag de doorsteek naar de Alpen.
Veel staat er niet op het programma maar de de wandeling naar de stuibenfelle is een aanrader. De waterval is zeer indrukwekkend. 1u heen en bijna 360 hoogteverschil is zwaar maar het is de moeite.
De omgeving van solden is ons gekend van wintersport maar niet van de zomer.
In sölden nog doorgereden naar de gletsjer via een tolweg. Zelfs open rijden op bijna 3000m was geen probleem . Jasje aan en klaar.
Het luxehotel was wel leuk. Skyzwembad is een leuke afwisseling.
S avonds genoten van de moderne bar/restaurant vlakbij.

Donderdag 15 juni

Sölden naar dolomieten colfosco
Vandaag stond de zware alpenrit op het programma.
Ondertussen heb ik al wel door dat het motorrijden in de Alpen vlotter gaat dan met de auto.
Reeds vanaf 8u30 was het reeds meer dan 20 graden op 2000m.
De timmelsjoch wande mooiste maar de sneeuw is er hard aan het minderen. De zichten echter niet. Italië verwelkomt ons met een straalblauwe hemel en de temperaturen blijven oplopen. 30+ in de afdaling, 34 later in het dal. Puffen en zweten in de auto.
De auto heeft het geweten. Na de lange afdaling van de timmelsjoch was de jaufenpas te zwaar. Op 5 km van de top ben ik aan de kant moeten gaan staat. Motor overhit en een half uur verplichte pauze . Oei.
Een uur later weer van hetzelfde. Vooral als het te traag gaat, ditmaal was het na een verplicht traag nummer achter een vrachtwagen. En weer een half uur rust.
Nadien een beetje tijd goed gemaakt langs de autostrade. Met temperaturen van +35.
De seiseralm was na een mooie rit met de kabelbaan te zwaar om te doen. Een dag in de auto met + 30 is teveel.
Nadien in schijfjes verder gereden, regelmatig de auto laten rusten naar ons hotel.
Lekker eten was de beloning van een minder prettige autodag.
Hopelijk is het warmte de enige reden.

Vrijdag 16 juni

Dagje Colfosco
Tijdens het avondeten van de gastvrouw vernomen dat de liften hier in het ganse gebied pas openen op zaterdag. Een dag te laat dus.
De wandeling naar de piz boë zit er niet in.
Enkel met kettingen en touwen kan het.
Na samen met haar te bekijken welke hutten geopend zijn gekozen voor een wandeling naar een hut op 2050 m, met vertrek uit villa, een buurdorpje.
De tocht duidt een wandeling van 2 u enkel aan.
Vanaf stap 1 naar omhoog en het duurt zo de ganse trip.
De vergezichten zijn geweldig. Je ziet de dolomieten in al haar glorie.
Onderweg werd het steeds stijler en vlak voor het einde nog tussen een kloof.
De beloning voor 2 uur klimmen was een heerlijke goulashsoep en een groentesoep. Het zicht was echter top.
De afdaling was heel anders, vlotter, met enkele km's op een skipiste, iets anders dan met ski's.
Na 4 u effectief wandelen, 2000 hoogtemeters, en 10 km zit het erop. Best pittig.
Na een opfrissing de enige geopende outlet bezocht en 2 wandelbroeken gekocht. De goesting blijft dus.
Nadien 2 uurtjes in de bar, verslagje maken, lezen en rusten.

Zaterdag  17 juni

Colfosco naar Gardameer

Vandaag stond er een relatieve korte trip naar het Gardameer op het programma.
In de ochtend nog een alpenpas met een fris windje boven van 5°.
Onderweg nog een fotostop bij een klein watervalletje en achteraf een lunch bij een echte Italiaan. Alvast geslaagde pizza.
Vlak voor aankomst bij het Gardameer de cabrio even dichtgelegd, om af te koelen!
Na een rustnamiddag in de vooravond nog even naar het dorpje gewandeld. Een dik kwartiertje volgens hun. Volgens ons 7 km heen en terug.
Het hotel was alvast geslaagd, ruime nieuwe kamers met een prachtig zicht op het Gardameer.

Zondag 18 juni

Gardameer west
Het Gardameer was voor ons voorzien om niet al te veel te doen.
Deze voormiddag stond er een rondrit door de bergen rondom het Gardameer. Vanaf hier had je prachtige zichten.
De smalle wegen waren echt wel smal, veel tijd om rond te kijken ging echter niet.
Volgens velen één van de mooiste wegen ter wereld, toch een beetje overroepen.
Nadien doorgereden naar Riva della garda voor een stadswandeling en lunch.
Lukraak één van de beste restaurants gekozen, lekker maar voor niet pizza bestellers een zeer lange wachttijd.
In de namiddag op opnieuw een dagje zwembad.

Maandag 19 juni

Gardameer oost
Vandaag stond oorspronkelijk een rondrit,op het programma.
Alleen loopt het verkeer rod het Gardameer niet zo vlot, eveneens zijn passen ook minder snel dan verwacht.
De route wordt ingekort tot de monte baldo alleen.
De weg la gs de oostkust was zeer mooi. In het dorpje toch maar gekozen voor een parking onder de kabelbaan, de andere parkings waren er ver vandaag.
Blijkbaar was he toch druk, bijna een half uurtje gewacht voor een ticket, maar dan,…
De wachtrij liep over meerdere rijen en… verdiepen. Gevolg,… nog 1u30 extra wachten.
Gelukkig was het zicht zeer mooi en de moeite waard.
Het restaurant boven (van miserie gekozen gezien het tijdstip) is niet goed, 
En wat blijkt, bij aankomst beneden is er niemand meer aan het wachten, een verkeerd moment gekozen dus.
Zwembadje achteraf en genoten van de rest van de dag.

Dinsdag 20 juni

Gardameer naar Livigno
Zoals reeds gezegd gaan alpenpassen niet vooruit en door de aanhoudende warmte heb ik gekozen voor een alternatieve route met minder passen.
De auto heeft het bij deze temperaturen niet makkelijk en wil het lot niet tarten.
Rond één uur gestopt in een lokaal dorpje edolo, waar later die dag de vriend een collega van kantoor Turnhout is teruggevonden na een vliegtuigongeluk, van toeval gesproken.
Op de markt nog even een probleempje gehad met de parkeerautomaat. Kaart ingeslokken.
In ons beste gebarentaal met behulp van jeugd aan een stadsbeambte uit proberen te leggen dat onze kaart weg was.
Blijkbaar was de vertaling van card naar car overgegaan, ze had een takelwagen gebeld. Gelukkig juist op tijd het misverstand ontdekt en … na 5 min kwam de verantwoordlijke langs en kregen we onze kaart terug, zonder takelwagen.
Op de laatste klim van de dag richting livigno tijdig gestopt om de wagen te laten afkoelen, toch niet juist volgens mij.
Livigno wordt onze uitvalsbasis voor de volgende 2 dagen.
Taxfree gebruikt om een iWatch te kopen met 20% korting.

Woensdag 21 juni

Stelvio verandert naar lokaal Livigno

Het aanhoudende topweer doet ook Livigno aan. +25 en geen wolk te zien.
Om reden van de 2 alpenpassen gekozen voor een lokale wandeling in Livigno.
Onze hotelmanager gaf een leuke trip als idee.
2km naar de lift, dan de bergkam volgen, lichtjes op en neer en dan met de bus terug.
De praktijk was echter, 4.5 km naar de lift, zwaar op en neer en na 17km en 5u11 wandelen, doodop terug.
De volle zon, hitte en zwaarte waren wel intens. Gelukkig was er af en toe een bergriviertje om ons af te koelen. 
Eten was er niet te vinden, enkel een omweg naar een hut, maar dat was er teveel aan.
Gelukkig waren de zichten prachtig en deden deze de zwaarte vergeten. Na een verkwikkende duik in het zwembad en enkele drankjes achteraf in Livigno waren we de kwade door.

Donderdag 22 juni

Livigno naar vogezen
Ook vandaag was het weer drukkend warm, eigenlijk te warm om cabrio te rijden.
Om die reden ook vandaag gekozen voor een alternieve route, eerst via de La Schera tunnel Livigno verlaten om dan via de autotrein de fluelapass te vermijden.
De autotrein was een belevenis op zich.
Enkel was het zo dat we er als laatste opreden en dat de trein al reeds voor we eigenlijk stil stonden. Zodoende was het dak nog open en vooraleer we het beseften waren we al,onderweg en reden we te hard om het nog dicht te doen, wel veel geluid gehad onderweg.
Na een half uurtje zijn we dan via gewestwegen verder gereden.
Van zodra we de autostrade bereikten hebben we toch maar gekozen voor een dichte rit.
33 tot 37 onderweg in de volle zon is er echt over. Airco is dan een betere oplossing.
Rond de middag in Cernay gestopt voor een middagmaal. Hier was het eveneens 37 en zodoende gekozen voor een directe rit naar het hotel, dicht over de vogezen heeft niet veel zin, trop is trop.
Eguisheim is onze laatste overnachting .
Een mooi dorpje, maar het bezoeken zal voor morgenvroeg zijn, veel te heet.

Vrijdag 23 juni :

Terugrit via kleine wegen