2009 Alpen

Zwitserland : Link naar meer foto's

Woensdagnamiddag en onder een warme zomerzon zijn we klaar om te vertrekken naar Dusseldorf. Hier vertrekt immers onze mototrein naar Munchen. Meer als vroeg genoeg waren wij veilig in Dusseldorf aangekomen. Druk, druk en nog eens druk. Precies dat iedereen met een moto kiest om met de trein te reizen. Je zou nooit denken dat iedereen in en op de trein geraakt. In tegenstelling tot de vorige keer was er heel weinig tijd tussen het op de trein rijden en het vertrekken. Deze keer hadden wij gekozen voor een slaapcoupe 1ste klas. Achteraf is 2de klas eigenlijk beter, ruimer, alleen is er hier veel meer omgevingslawaai. 1ste klas is alleen maar goed om te slapen, anders is het veel te klein.

Donderdagmorgen zijn we in alle vroegte aangekomen in Munchen. Spijtig genoeg in de regen, zodat wij het eerste uur richting Wieskirchen in de regen moesten afhaspelen. Onze eerste stop in Wieskirchen is echt wel de moeite om te doen. Een heel authentieke kerk met prachtige inrichting en schilderwerken.

De tweede stop was het schilderachtige Neuschwanstein, het idee voor de bouw van het eurodisneykasteel in Parijs. Vanaf hier begonnen ook de eerste 'echte' bergen. Cols zoals :

• Hanhtenjoch - 1894m
• Fluelepass - 2.383 m
• Albulapass - 2.312m
• Julierpass - 2.284m

Vanaf het moment dat je de boomgrens passeert krijg je pas echt het gevoel dat je in de bergen aan het rijden bent. Natuurlijk is het steeds wat wennen aan al die bochten, maar het toch hier dat je een motor voor koopt. De dag was zeer afwissellend en waarbij we alles gehad hebben, regen(druppels), wind en sneeuwlandschappen.

Vrijdag

Na een deugddoende nachtrust (met een beetje gesnurk van mijzelf) was het vandaag een echte hoogdag, waarbij je hoog op alle manieren mag gebruiken. Quasie enkel passen in het hooggebergte. Vrijdag : De eerste van de dag was een afdaling van de Malojapass. Verder stonden de Splugenpass en de San Bernadino op het programma.

Het specialleke van de dag was de rit op de oude, originele Gothardpass. Deze pas is gelegd met kasseien. Gelukkig was de weg droog, dit op een natte weg en in combinatie met een moto is dit volgens mij niet te doen zonder extra wielen achteraan om niet om te vallen. Stijl en glad is nu niet de beste combinatie. Onderweg kwamen we zelfs paard en kar tegen. Het is echt wel een aanrader. De moderne pas als afdaling is precies een autostrade.

Later op de dag stonden nog de Nufenpass en de Furkapass op het programma. Het hotel zelf had een prachtig zicht op de bergtoppen. De eigenaar zelf was wel een pak minder vriendelijk maar al bij al was het toch een aanrader. Naast het hotel was er ook een motocamping, maar dat is niet iets voor ons. Graag toch een comfortabel bed en douche.

Zaterdag

stond de Sustenpass op het programma. Volgens velen een geweldig mooie pas. Spijtig genoeg heb ik alleen het achterlicht van Luc gezien. Regen en een zeer beperkte zichtbaarheid was wel heel spijtig. Een bergpas in de regen is zo eens iets anders. Als ik kan kiezen, geef mij dan maar 20-25 graden en open hemel. Onderweg hebben wij dan ook nog een carwash bezocht, onze motoren hadden onderweg een douche gekregen van een heel plakkerig goedje. Iets van de bomen of iets anders maar het stond ons in ieder geval niet aan. Na de eerste pas was het een snellere dag. Het ontbreken van passen en het gebruik maken van verbindingsbanen gaf een leuke afwisseling tov de vorige dagen. Dwars door de Jura ipv dwars door Vlaanderen. Snelle, lange overzichtelijke bochten laten de kilometers vlot vooruitgaan. In de verte zagen we in namiddag de Vogezen opduiken. Onze vaste plaats Riquewihr is een ideale rustplaats om zondag de laatste dag aan te vangen. De Vogezen lieten zich echter van de speciale kant zien. Bovenop de Route des Crêtes was er nul zichtbaarheid, we reden tegen 20-30km/u door mist en regen. Bij een van de bekende tussenpunten hebben wij dan de knoop maar doorgehakt. Hier blijven doorrijden is niet te doen. Je zag geen bocht, geen auto's, niets. Dus maar recht naar het hotel.

Speciaal was echter dat van zodra wij 100m daalden, de weg droog werd, de zichtbaarheid normaal was en nog 100m verder reden wij in volle zon. Er hing blijkbaar een enorme wolk, nevel juist op de grens van de weg. 's avonds in Riquewihr stond de klassieker op het programma. Snitzel in onze vast restaurant.

Zondag vroeg vertrokken onder een stralende zon. Tot in Luxemburg via kleine binnenbaantjes en dan over de autostrade rond Luxemburg. Vanaf hier tot in Luik opnieuw leuke baantjes om dan het laatste 1,5u via de autostrade af te haspelen. Gelukkig heb ik geen Naked en kan ik mij verschuilen achter de kuip van mijn moto. Een volgende traditie blijven we ook aanhouden, frieten op het terras bij Lieve en Luc, samen met een biertje om op de goede afloop te klinken.